Daar is ie dan! Drol #50. Waar dan? Daar! In dat zakje in de prullenbak. Schone stoepen. Propere paden. En keurige klinkers. Deze drol geeft het juiste voorbeeld. Door er niet te zijn. Zullen we dit goede voorbeeld in 2020 gaan volgen?

Voor een enkeling heeft mijn ‘campagne’ gewerkt. Deze hond heeft de term ‘minder bruin op straat’ begrepen en zijn keutels aanzienlijk verkleind. Wat moet je anders als je baasje je drol niet opruimt. Hulde voor deze omdenker!

Een drol op een speciale missie. De hondenuitlater is het doelwit. ‘Zoekend’ ligt hij daar. Op het paadje naast het grasveldje. Als een bruine bernbom. Zoekend naar een naderende voet.

Geen illegale drol, maar zeker ook geen keurige. We kunnen best concluderen dat deze keutel ‘op het randje’ is. Wellicht is de boodschap: ik laat geen ruimte voor discussie en leg ‘m netjes naast dit paaltje neer. Ruimen mag…

Dit drolletje is zo klein en schattig dat je het hem bijna vergeeft. Wat een poepie! Maar we moeten streng zijn en bovenal geen onderschijt maken. Dus ook dit is een smerige, irritante hoop hondenstront. Getver, wat vies en irritant!

Wat is er nou fijner dan arriveren bij het kerstdiner en de deurmat vol vieze hondenstront vegen. ‘Zalige Kerst’ kun je er dan bij roepen, terwijl de stinkende geur zich een weg naar de sjiek gedekte eettafel baant.

Geen uitgekiende of pontificale plek om ‘betrapt’ te worden. Integendeel. Deze hoop ligt verdekt opgesteld. Niet per se om toe te slaan, maar vooral om verborgen te zijn. Een briljante manier om niet opgeruimd te hoeven worden…

Een drol tussen wal en schip. Vlees noch vis. Stoep of perk. Grote twijfel bij de poeper waar hij zijn hoop gaat deponeren. De opkomende drang noopt hem tot een kleine noodgreep. Het resultaat: ergens in het midden.

De producent van deze chemische hoop – getuige de felgele vlokjes – lurkt overduidelijk op frequente basis aan het zoetwater in de buurt van de fabriek. Er werd een hoge concentratie PFOA en GenX gemeten in deze drol en na de foto werden er bovendien mannen in witte pakken gesignaleerd.

De winter is aanstaande en de drol gaat zich wapenen tegen de kou. Dit exemplaar heeft een donzige vacht om zich heen gecreeerd en wacht geduldig. Op een opruimmoment. Of op een ongelukkige schoenzool. Wie zal het weten…

Een regenachtige middag. Plassen in de straat. Een perfect moment om een natte drol neer te leggen. Geen diarreedrol zoals de naam doet vermoeden, maar een keutel die na verloop van tijd pas nat wordt en zich dan langzaam over de stoep uitspreidt.

Wat een domoor! Deze keutel denkt zich succesvol schuil te houden achter een bosje gras. En daarmee overschat hij de grootte van het groen of onderschat hij zijn eigen grootte. Hoe dan ook, echt verborgen ligt hij niet en onopvallend even min. Een onvoldoende voor de uitvoering.

Veruit de meest voorkomende hondendrol. Waar alles straat en stoep is, behalve dat ene stukje rondom de boom. Het ‘natuurlijke’ karakter van de plek lijkt ervoor te zorgen dat het opruimen gewetenloos weggewuifd wordt. En ook hier weer: op een bedje van…

Deze drol wil niet gezien of gevonden worden. Weggemoffeld onder een brede heg heeft dit vermoedelijke kleine hondje zijn keuteltjes achter gelaten. Een schril contrast met de vele, grote en opzichtige hopen die een ware plaag op de stoep zijn.

Dat onheilspellende, glijdende gevoel wanneer je je schoen in een grote hoop voelt weg glibberen. Dát gevoel. En dat moment. Dat je weet dat het weer raak is. De bewoordingen die dan volgen, zal ik maar achterwege laten.

Gezien de grootte van de keutels, doet het vermoeden dat dit niet alles is. En dat klopt. Even verderop (nog net te zien op het stoepje bij de boom) ligt de andere helft van deze drol. Wat er precies gebeurd is, blijft een raadsel.

Met stip de meeste smerige uit de lijst. Waarvoor excuses. Het is bovendien geen hoop waar je echt omheen kan. Alsof hij roept: kijk mij eens een dikke, grote, vieze hoop stront zijn. De persoon aan de wortel van deze drol (lees: de hondenbaas) is overduidelijk doof en ‘hoorde’ niets.

Loodrecht. Waterpas. En geheel evenredig verdeeld over pad en gras. Deze kaarsrechte keutel is het onvervalste werk van een timmermansoog. Waar andere drollen soms geheel willekeurig gelanceerd lijken te zijn, zo nauwkeurig en precies is deze drol geplaatst. Echt vakmanschap!

In tegenstelling tot de traditionele herfstdrol is deze variant wèl zichtbaar en netjes gedropt op een… Daar is ie weer! Een bedje van bladeren. Dankzij zijn schutkleur toch een zeer verraderlijke hoop dat wel eens veel slachtoffers zou kunnen maken.

Een verzameling keutels waarvan ik me (weer) afvraag hoe deze in vredesnaam tot stand is gekomen. Schoten ze alle kanten op? Of is er daarna nog even flink doorheen gewoeld? Conclusie: een zeer curieuze hoop.

Op een bedje van. Een zinsnede die geregeld mijn gedachten passeert. Sommige viervoeters lijken noch het gras, noch de kille koude stoep te verkiezen voor hun uitwerpsel. Zij gaan voor een bedje als eindstation.

Net niet in het gras, maar op het pad. Een dunne lijn die uitmaakt of er wel of niet geruimd gaat worden. Hoewel deze drol in mijn beleving dus net wèl in opruimland ligt, dacht de beoogde opruimer daar toch anders over.

Is het een luchtweerspiegeling? Een hallucinatie? Waanidee misschien? Nee, het is heus. Deze drol ligt hier echt. Ik was sprakeloos toen deze drempeldrol in mijn poepvak IN belandde. En dat ben ik nu nog steeds…

Alleen bij ware kunst kan het object in de fantasie van de (be)kijker alles voorstellen. In dit geval is de aanschouwer een 5-jarig jongetje die niet lang over zijn interpretatie deed: kijk mama, een piemel! (foto en uitspraak via een anonieme tip uit Roden).

Bij het zien van een rode loper is het voor de filmster onmogelijk om die buitenkans onbenut te laten. Dit is een over het paard getilde drol die werkelijk schijt heeft aan alles. Zelf zijn management neemt afstand van hem en zijn notoire gedrag.

Een aan gort gereden én getrapte drol. Vele slachtoffers zijn hier gevallen. Een waar slagveld. Middenin de stad een oorlogsgebied. Veel mensen hebben verdriet en zijn angstig geworden. Voor het volgende slagveld.

Ja, het is goed zoeken naar deze verscholen hoop. Mocht je je wagen op dit stukje gras, dan is de kans groot dat je deze drol over het hoofd ziet. En dat is precies de bedoeling van deze kundige keutel.

Direct om de hoek. Op de stoep. Ligt deze hinderlaag te wachten op een gewillig en onoplettend slachtoffer. Deze drol heeft de gave om mee te kleuren met zijn omgeving, waardoor hij nog minder opvalt. Het eerste slachtoffer is zo te zien al gemaakt.

De kans dat erin wordt getrapt is niet groot, maar de plek des te asocialer. In het vaak zeldzame ‘groen’ van de stad. De geveltuin. Je hebt nu eenmaal een onderscheid: de stoeppoeper versus de groenpoeper.

Een hond met een hang naar avontuur. Met een liefde voor buitenspelen. Hij dacht ongetwijfeld: met dit uitdagende zoekplaatje maak ik vast een hoop mensen blij. Integendeel…

Of eigenlijk andersom. De drol op de kers. Een vernuftige variant op de herfstdrol. Licht onopvallend tussen de rottende besjes. En bovendien met liefde voor de drol: een zachte landing tussen al dat steen.

Nauwelijks te zien door zijn gecamoufleerde voorkomen. Deze sluipschutter ligt geduldig op de loer. Speurend naar zijn doelwit. In de stad lijkt de boomspiegel voor de hondendrol de uitgelezen plek om zich schuil te houden.

Tussen de klinkers door wurmt zich een bosje onkruid. Een bedje van groen. De perfecte plek voor de kleine keutels van deze natuurliefhebber. Liefst laat hij z’n drol vallen op paardenbloem, weegbree en straatmadelief.

Nog een klassieker. De drol met profiel. Van een schoen. Grote kans dat het slachtoffer hierna op zoek ging naar een stukje gras. Of een stokje. Om die vieze derrie onder zijn zool vandaan te pulken. Gadverdamme met een grote G!

Kansen spreiden. Deze hond is naar verwachting een frequent casino-bezoeker. Alwaar hij aan de roulettetafel dezelfde tactiek toepast als op straat.

Een leven in de spotlight is voor deze drol te spannend. Hij ligt liever in de schaduw, waar hij stiekem toch meedoet met zijn stoep-poep-collega’s.

Hier geen fietsen plaatsen! Dat is de boodschap van deze omvangrijke hoop. Toch was hij binnen een dag weer verdwenen. Misschien waren er elders parkeerboetes uit te schrijven…

Gastredacteur Madelief (7 jaar) doopte deze drol vanwege zijn kleur om tot de ‘kipnugget’. Geen gekke gedachte, dacht ik. De locatie is ronduit grof: midden op de stoep, op een drukke wandelroute naar de binnenstad.

Midden op de stoep. Deze pontificale keutel had meer één doel: een slachtoffer maken. Of liefst meerdere. Binnen een dag is zijn missie geslaagd. Ik vind de drol een dag later betrapt terug. Grrrr!

De autoriteiten vermoeden dezelfde dader als #7. Dezelfde locatie, zelfde werkwijze. Zelfs de identieke kleur én dikte. De wandelaar doet hier duidelijk zijn dagelijkse rondje.

Een theekrans. Vergadering misschien. Of een hanggroep. Welke aanleiding ook, deze drollen zijn het werk van een keutelend gezelschap.

Deze drol tart met elke wet! Hoewel de kans dat erin getrapt wordt minimaal is, scoort deze drol maximaal op originaliteit én uitvoering. De term plakpoep krijgt een geheel nieuwe betekenis.

Een typisch geval van bijna. Drol in het zakje, knoop erin en hop, zo de prullenbak in. Bij die laatste stap ging het gruwelijk mis. De precieze toedracht blijft een onopgelost mysterie.

Een heerlijke wandeling door het park. Gras genoeg. Maar de abrupte drang bij deze blaffer zorgde voor een drol op het pad. Zijn poeperd haalde dat perkje nèt niet…

De ordinaire stoep is te laag bij de grond voor deze nobele hoop. De producent koos doelbewust voor een voetstuk voor zijn drol.

Pal voor de ingang van speeltuin Victorie. Grote kans dat een dolenthousiast kind onderweg naar de glijbaan zijn schoentje in deze hoop plant. Succes gegarandeerd!

Hoe dan?
Dat is de hamvraag bij deze kunstig gearrangeerde diarreedrol. Van de dader ontbreekt elk spoor. Zoals bij elke bolus.

Zeer kenmerkend voor dit seizoen. Deze stinkende, schuilende hoop ligt er wel. Maar waar?
Gegarandeerd succes voor spelende kinderen.

‘Nee, niet hier!’ schreeuwt de man, terwijl hij zijn al poepende hond meetrekt. Het resultaat is een prachtige en zelfs poëtisch verspreide verzameling keutels.

De deur open. Eén stap naar buiten en het is raak. Een ongekende tactiek én vernuftig inzicht van deze viervoeter: de ultieme plek voor een valstrik.